Dünyanın Şiiri - Ali Uzun

Kalem sustu tutan eller yok oldu,
İyileri susturdular dünyanın.
Zehir saçan fabrikalar çok oldu,
Toprağını kusturdular dünyanın.

Kimyevi, zehiri, atomu derken,
Kapitalist, teri, kanımı yerken,
Yerin, göğün bir yaratanı varken,
İcabına baktırdılar dünyanın.

Gelen yemiş, giden yemiş malını,
Yolan yolmuş hele bakın halını,
Zehir sarmış çiçek ile gülünü,
Çivisini söktürdüler dünyanın.

Sınırlarla parsel parsel her yanı,
Dağlarını sarmaz karı dumanı,
Soyları tükendi kuşu, ceylanı,
Çivisini çektirdiler dünyanın.

Çöplükten sulara bakılmaz oldu,
Orman yandı toprak denize doldu,
İnsanları telef oldu hep öldü,
Kavga, şeri ektirdiler dünyanın.

Bina, sıra sıra, beton yığını,
Yaşattılar kimya atom çağını,
Motorlar tüttürdü kara yağını,
Nallarını diktirdiler dünyanın.

Siyaset, savaşlar, inançla dinler,
Kimi ezdi, kimi ezildi inler,
Saymakla biter mi milyonu binler,
Hapislere tıktırdılar dünyanın.

Gök kubbesi yorgan dünya bir döşek,
Delik deşik etti kurşunu fişek,
Tetikleri çeken domuzla eşek,
Temelini yıktırdılar dünyanın.

Dünya döner ben yaşarım boşuna,
Yazık dünya toprağına taşına,
Vurdum duymazların gider hoşuna,
Çatısını çöktürdüler dünyanın.

Ali Uzun’um der gelmez olaydım,
Dünya bu halini görmez olaydım,
Olsaydım bir cahil bilmez olaydım,
İnsanları bıktırdılar dünyanın.

Dost kalemlerden

Dost Şeref'ten

dünya ya bağlılık ilkemiz bizim
hayaller üstünde özlemdir özüm
ayı ile güneşe benziyor yüzün
her bir damla evren demek güzel dost..