Dünyanın Şiiri - İsmail Hayal

Her canlı olanın topraktır soyu,
Beşikten mezara varıyor boyu.
Kimine toz pembe kimine koyu,
Görmüyor varını gözü dünyanın.

Ağlatır bir zaman ibret aldırır,
Yerle yeksan eder birden kaldırır.
Hesabı muamma erken öldürür,
Geçmiyor yarına sözü dünyanın.

Bekle der birazcık vakit var derken,
Kimini uyurken hem yemek yerken.
Azrail görünür besbelli erken,
Kavurur narına közü dünyanın.

Çarkıfelek gibi döndürür durur,
Zemheri ayında pek yaman vurur.
Yediden yetmişe aheste yürür,
Bakmıyor kârına özü dünyanın.

İçiçe bir denklem içiçe sorgu,
En devrik cümleler dillerde vurgu.
Eyüp'ten bir maraz veriyor korku,
Beş arşın yerine bezi dünyanın.

Adem'den bugüne mizana doğru,
Yedi düvel elden Fizan'a doğru.
Dört kitap içinden izana doğru,
Düşüyor derine izi dünyanın.

Hayali ne sandın olan biteni,
Gördün mü öteden geri geleni.
Bir derin hikâye çoktur yalanı,
Üşütür narına yazı dünyanın.