Dünyam Sensin Şiiri - Savaş Barha

Ellerini tutmayalı
epey hasretlik oldu.

Senden sonra
çok yağmur yağdı,
sayısız çiçek açtı.

Göçmen kuşları göçüp döndü.
Birçok gece kâbuslarla bölündü.
Gökyüzü, gündüzleri karanlığa büründü.

Gözlerde yaş dinmedi.
Kalbim senden vazgeçmedi.
Hayallerim yine senle süslendi.

Sen bana arkadaştın.
Sen bana sevgili,
sen bana dosttun.

Sen karşıma çıkan
en güzel şeysin.

Sen;
toprağa su,
geceye gündüz,
mevsimlere bahar,
gökyüzüne yıldızsın.

Kırık kalplere gülen bir yüz,
solgun fidanlara can suyusun.

Sen cennetin görünen yüzü,
meleklerin insan olanısın.

Yalan dünyanın tek gerçeği,
bozulan düzenin tek umudusun.

Sabahın ilk saatinde
yapraklarda bir çiğ tanesisin.

Geçmişin unutulmaz anıları,
geleceğin umutlu yarınlarısın.

Adın şarkılara ilham,
gözlerin hülyalara sebeptir.

Ellerin, soğuk bir kış günü
odayı ısıtan ateş gibi sıcak;
gözlerin, dünyaya ışık saçan
güneş gibi aydınlıktır ömrüme.

Sen,
masum bir çocuğun gözlerindeki umut;
sen,
kalbimin en ücra köşesinde bir sevdasın.