Çamurdan değil
Hücre hücre aşktan
Tanrılar
insanlar
dünyalar yarattım
Oynayasın diye.
İnsanlar yerleştirdim
İçine dünyaların
Damarlarında aşk
Güzelleştiler büyüdükçe
İnsanlığımız kalmadı
Bunu görüp küçüldükçe.
Sonra
Seni tanımayana
kitaplar yazdım
Masalları
Destanları yaktım attım
Nasılsa boş hepsi diye.
Şarkılar söyledim
Yola geldi asiler dinledikçe
Her insan sen oluverdi
Sözler Cemre'leşip
Yeryüzüne düşünce.
Tanrılar
insanlar
dünyalar yarattım sana
Aşkı öğrenesin diye.
Kayıt Tarihi : 27.8.2000 13:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!