Dünyadan Kazak Şiiri - Merve Aksaç

kendimi karanlığa bıraktım artık
göz gözü görmüyor şu dünyada
yanı başımızdakiler en yabancılarımız oluyor
göz göze geldiğimizde utanıyoruz adeta
gidiyorum ben bu şehirden,bu yalnızlıktan
terketmiyorum,terkediliyorum aslında baksanıza
omzuna yatabileceğim kimse yok
gece korktuğumda koşabileceğim,
hastalandığımda şefkat bekleyeceğim,
gülerken gülmesini istediğim,
ne bir yüz var nede bir kalp
bırakın canlı arayışını bir iskelet bile yok
ne yapayım ben böyle bir dünyayı
yaşanır mı böyle, yaşasakta bir mazi olur mu
peki geri döndüğümde elimde ne olacak
koca bir hiç,yalan ve yalnızlık
peki bu kadar acıya değer mi?
yıllarıma,emeğime,geleceğime ne olacaktı
bir geleceğim olacak mıydı?
bir hayatım,bir ailem,bir umudum ve hayallerim
bu koca,kirli ve boş dünya,yalan dünya
bana bu kadar güzelliği bir arada nasıl verecekti
bana ölümün bile en acısını sunarken
bu güzellikleri nasıl beklerdim.
böyle bir acizliği nasıl yapardım
hayat işte! ! ! demeyeceğim
çünkü bu benim hayatım ve ben yaşamalıydım
şimdi bırakın ağlamayı ve ağlatmayı
şöyle bir bakın etrafınıza herkes insan ve herkes sevgi arıyor
aradığımız şey bu kadar basitse neden duruyoruz
hadi! koşalım ve hiç ayrılmamacasına sarılalım
koca bir yumak olalım
onlar bizi ayırmadan,biz bu dünyayı örelim
ve dünyadan bir kazak olalım
sımsıcak yarınlara ve hayallerimize....