Dünyadan Giderim Şiiri - Abdullah Takım

Çiçekler açmaz oldu,gittiğin günden beri,
Dönmeyeceksen geri, ben de durmam giderim.
Giderim sessiz sedasız,ardıma bakmam bile,
Geri dönmem bir daha,nereye olursa giderim.

Sen yokken buralarda,tersine döner hayat,
Gündüz geceye karışır,karanlık aydınlığa,
Her tarafta suskunluk,buz kesince bedenim,
Versen de bir sıcak buse,tadamadan giderim.

Uzanan ellerimi,boş çevirirse geri,
Gül büyüttüm gönlümde,reddederse sevgili,
Bir sonbahar akşamı,sular çekildiğinde,
Karakışı beklemem,ben de Eylülde giderim.

Söyleme son sözünü, yüz çevirsen de benden,
Gene karşılaşırız, gittiğin yerde bir gün.
Bana söylemesen de,gideceğin diyarı,
Ayak bastığın yerden,izini sürer giderim.

Huzur verir gülüşün,ağlarken hasret kokar,
Gölge düşse yüzüne, yüzümde güneş açar.
Bır başıma kalırsam, zamanın dar vaktinde,
Karanlıkla kol kola,ben de durmam giderim.

Kavuşmayınca gönül,hep sitemle doluyor,
Kalpleri incitenler, bir bir pişman oluyor.
Bir veda akşamında, eğildi yere başım,
Ben de kalamam artık,bu dünyadan giderim.

Gülistan diyarında derlerken gül demeti,
Müşkül duruma düştüm,beklerken kehaneti.
Tomurcuk açar iken,koparırsa dalımdan,
Açmasını beklemem,ben de solar giderim.

Sıralarım gergef gibi,söyleyecek sözümü,
Günlerdir tekrarlarım,ezberledim rolümü.
Elinden tutarım cesaretin,çıkarım huzuruna,
Dinlemiyorsa beni,söylemeden giderim.

Hani tatlı bir kaç söz,kırk yıl bitmeyen servet,
Vefasızlık en zoru,çekilmeyen büyük dert.
Kol gezerse nankörlük,talan olursa hasret,
Elde kalan ömrümü yaşamadan giderim.

Yeni farkına vardım,çok geç olmuştu zaman,
Bilmem ben ne beklerim,hiç gelmeyecek o an.
Mazide umut vardı,kaybettim onu şimdi.
Anlamıyorsa beni, beklemeden giderim.

Gönüle yasak olmaz,nerden gelirse gelsin,
Dünya bilse ne olur, yeter ki sen bilesin.
Her şeyi söyleyemem, bana münhasır olan,
Kimseye açmadığım, sırlarımla giderim.

Şimdi can derdindeyim,geri dönsen ne yazar,
Kapandı dünya sayfam,yolumu gözler,mezar.
Ne varsa envanterde,bıraktım bu dünyada,
Ruhumu yanıma alıp,bu alemden giderim.