Dünyada Tek Adalet Şiiri - Fahri Bulut

DÜNYADA TEK ADALET
Yaşım yetmişe değdi, hep adalet aradım,
Kalubeladan beri, her kaynağı taradım.
Adaletle yaşayan bir kavim bulamadım,
Dünyada tek adalet, her insanın ölmesi...

Güçlüler güçsüzleri, hem sömürmüş, hem ezmiş,
Dinci din alıp, satıp, kindar yalanlar dizmiş,
Namuslu yaşayanlar, tatlı canından bezmiş.
Dünyada tek adalet, her insanın ölmesi...

Yasaları yapanlar, kendi yasasın delmiş,
Zulme karşı koyanlar, hunharca öldürülmüş,
Yada zindanda konup, adalet yok delirmiş.
Dünyada tek adalet, her insanın ölmesi...

Göye bilim çağıymış, zulüm durmuyor arttı,
Adalet terazisi, utançtan yana yattı.
Her devrin dönekleri, kalemlerini sattı,
Dünyada tek adalet, her insanın ölmesi...

Doğru yazıp, söyleyen, dokuz köyden kovuldu,
Mustafa Kemalciler, kin, nefretle boğuldu.
Dönme, devşirme, hain, itibarlı sayıldı,
Dünyada tek adalet, her insanın ölmesi...

Bu nasıl Müslümanlık, kin ve nefret kusuyor?
Allah’hu ekberlerle, kadın, çocuk kesiyor,
İleri demokrasi, taraf olmuş coşuyor,
Dünyada tek adalet, her insanın ölmesi...

Rızazade, bu kara günler elbet bitecek,
Aydınlık habercisi, çil horozlar ötecek.
Ülkemizden hainler, kaçıp kaçıp gidecek,
Dünyada tek adalet, her insanın ölmesi...
14 NİSAN 2013
FAHRİ BULUT RIZAZADE