Dünya'yı Durdurun Güneşi Öpeceğim.

Sabah güneşine yüklüyorum duygularımı
Boğazın sularında yıkıyorum
Kuşluk vakti

Yavaş yavaş siniyorum soğuk şehirlerine
Cam selama duruyor
Çaresiz
Pencerende.

Sızıyorum
Evinin bütün odalarına
Ruhun ruhumu çağırıyor yanına

Bir İstanbul kokusu odanı sarıyor
Beni okşayan güneş, şimdi de seni öpüyor

Yüzünde goncalar açarken aheste aheste
Bir özlem
Bağdaş kuruyor gönül köşene

Sıcacık sesin çınlatırken yasa duran odamı
Şiire dönüşmüş buluyorum sevdalarımı

Gün boyu misafir
Güneşteki parçam
Beni hayata bağlıyor
Seninle hayaller kurmam

Kokumu kokunla aşıla
Gönder geceyle bana
Buz kesen gönül evimi
Döndür gülizara.

Samimiyse güneşi okşamaların
Duygularıma değmiş olmalı parmakların

Öpmüşsün gözlerinle
Kirpik izlerin düşmüş
Öyle öpmüşsün ki güneş yüzüne gülmüş

Busenle göz gözeyim İstanbul semalarında
Uzanıp öpeceğim güneşi,

Ahmet Erdem
Kayıt Tarihi : 1.12.2003 20:13:00