Dünyâ ve Mahşer Şiiri - Ömer Kaan Bilgin

Bir oyun ki zâlim ile bir olmuş,
Gönüllere pervâ salmış gidiyor.
Yağmur çamur geze geze kir olmuş,
Toz dumanı siper almış gidiyor.

Hangi oyun böylesine vurkaçlı?
Bir zulüm ki sabah akşam kırbaçlı.
Bir ihtiyar, üstelik de kır saçlı;
Nefesimi benden çalmış gidiyor.

Bu oyuna âlet olmuş çomaksan,
Ne çelikler çevriliyor bir baksan.
"Olmaz!" deme; bir bakmışsın ilk insan,
Son insanla hemhâl olmuş gidiyor.