Meğer ahrete dünya ile köprü imiş.
Bu bedenlerle gelen O, giden O.
Her zerreden zikredip gören O.
Her nesneden görünen O.
Âşık da Maşuk da O.
Teni, canı, kanı, O.
Abut, Mabut, Mabet, O.
Âdem bahaneymiş.
24 Mayıs 1988, Ankara
Kayıt Tarihi : 2.6.2017 16:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
usumuzdaki değer yargısına mihenk taşı gibi değerini ölçümleyerek..
TÜM YORUMLAR (2)