Bugün 17 Kasım Prematüre Günü’müz,
Buruk neşeden midir gülemedi yüzümüz…
Büyümez gibi geldi bu hassas yapısından,
Dinmez sorunlarından hiç atmayan nabzından…
Elleriyle sımsıkı yaşamak istiyordu,
Tüm güç ellerindeydi başka da canı yoktu…
Düşünürüz, onu deriz ya mikrop geçerse,
Ya hiç alamadığı nefesi kesilirse…
Maksat farkındalıktır prematüre gününde,
Bilinç oluşturmaktır hayat sürdürmesinde…
Mehmet Tevfik Temiztürk 2
Kayıt Tarihi : 2.8.2019 17:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!