Dünya Pazarı Şiiri - Tûba Taner

Dünyaya borçlanmasaydım eğer,
Vermeseydim içindekilere bu kadar değer,
Dolar mıydı şu ömürlük koca defter,
Kendi elimle ipotek koydurtmuşum ruhuma meğer...

Sevmişsin sevilmemişsin, her şey boş,
Kaçabileceksen kendinden çatlarcasına koş,
Geriye dönüp bakarsın ki her şey loş,
Ömür bittti artık, ne kadar koşarsan koş...

Sonuçta insanız ya hani,
Anlamasakta biliriz dünya fani,
Umulmadık anda oluverir bir şey sebebi,
Çoğu zaman habersiz gelir insana eceli...

Ne o hesapların mı vardı?
Oysa vakit ne kadar dardı,
Anlasaydın sevinçler borç, acılar kârdı,
Bu pazarda satılan tek şey candı...