Dünya'nın Gerçekleri Şiiri - Ömer Kara

Dünya servetine umut bağlayan
Nice nice canlar farıdı gitti
Âşıklara karşı gönül dağlayan
Dağlarında karı eridi gitti

Karun anlatılmaz biçim zengindi
Hakka karşı inkâr atına bindi
Şimdide yerlerin dibine indi
Amelini yerde sürüdü gitti

Napolyon gibi bir yenilmez zabit
Zulüm silahını kullanan her it
Ebu Cehil, Nemrut, Firavun, Yezit
Nicesi ölmeden çürüdü gitti

Hakkın kitabına uzak bakınca
Uzaklaşır doğru durmaz yakınca
Liyakatsiz beyler tahta çıkınca
Gözünüde gaflet bürüdü gitti

Hacıbektaş teslim oldu Rahmana
Yesevi çeşmesi doldu ummana
Nice Yunus Emre, nice Mevlana
Menziline doğru yürüdü gitti

Kimisi düşerek ateşe yandı
Kimisi içi boş sözlere kandı
Kimisi dünyayı kendinin sandı
Kimi inancını korudu gitti

Kuyuya atıldı kardeş elinde
Yakup’un gözünün akan selinde
Neleri yaşadı Kenan ilinde?
Yusuf zindanlara nur idi gitti

Allah tarafından övüldü Ali
Davasının zillet içinde hali
Ahi ocağında Şeyh Edebali
Sayısız müride pir idi gitti

Mevla’nın katına erenler oldu
Cennet bahçesine girenler oldu
Boynunu urgana verenler oldu
Mansur’un kaderi dar idi gitti

Bozuldu obası, bozuldu köyü
Bir zaman rahmetle akardı suyu
Adalet timsali Osmanlı soyu
Yüce erenlere yar idi gitti

Nerede dünyanın önde geleni?
Nerde hani ağlayanı güleni?
Allah dostu Abdülkadir Geylani
Bağdat diyarında sır idi gitti

Yaşadı yıllarca insan donunda
Verdiği çabalar hakta kanunda
Birgün denilecek hayat sonunda
Bir Kul Seymani de var idi gitti

4 Haziran 2006-İstanbul

Kul Seymani