Geçerken dünyaya uğradım bir an
Dünyanın dertleri yakmış insanı
Dönmeyi istemez azıcık duran
Ölümün korkusu yıkmış insanı.
Demek ki bizleri gönderen kudret
Diyor ki eşyadan alınız ibret
Belki de cennetten küçük bir ücret
Vadiyle kasrına sokmuş insanı.
Bilinmek istedim deyip başlamış
Her-şeyi zıddıyla tutup eşlemiş
Muhabbet nakşından kalbi işlemiş
Dertleri vererek sıkmış insanı.
Kimisi ağlamış kimisi gülmüş
Kimisi aşkından kahrolup ölmüş
Kiminin sevdadan benzi süzülmüş
Bir cemal hüsnüne çekmiş insanı.
Bir üzüm yedirse kırar geçirir
Önceki verdiği tadı kaçırır
Süslü bir kadehle zehir içirir
Zıtlarla yoğurup dökmüş insanı.
Sevdayı birine kahrı birine
Zihayat mahluku yerli yerine
Kimini zirveye kimi derine
Bir levha ederek çakmış insanı.
Binlerce istidat verilen sümbül
Hayır ve şer ile eder tebeddül
Hayat ve mevtiyle bir habbe-i gül
Yaparak bir kabre ekmiş insanı.
18.07.2024
Kayıt Tarihi : 18.7.2024 20:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kalemine ve ihlâs dolu yüreğine sağlık diliyorum.
Sonsuz selam, duâ ve saygılarımla.
Allah'a emanet olun.
Gerçekten!
Bu kadar yalanı, çelişkiyi
Göz göre göre yapılan haksızlığı
Zulmü!
Kaldırmak herkese göre değil!
Hani dönerken, "indirin beni" diyesi geliyor insanın,
Dünya gözüyle!
Tebrikler Bedri Bey...
TÜM YORUMLAR (4)