Dünya Köyü Şiiri - Şahbettin Uluat

Şöyle bir göz gezdirdim de,
Bu köy, bizim köyden farksız.
Her ne varsa göz önünde,
Bu köy, bizim köyden farksız.
*
Güçlüsü muhtar oluyor,
Düzen, tezgah o kuruyor,
Güçsüzleri savuruyor,
Bu köy, bizim köyden farksız.
*
Dişli parçasıdır çok can,
Ya da kebapçıda duman,
Yanan da, yakan da insan,
Bu köy, bizim köyden farksız.
*
Ağanın sığır çobanı,
Bezdirir dostu, düşmanı,
Yok dur diyen, durduranı,
Bu köy, bizim köyden farksız.
*
Yok şöyle bir gerçek düzen,
Her yerde ezilen, ezen,
Kendini kurtarır çözen,
Bu köy, bizim köyden farksız.
*
Kabileler çete kurmuş,
Kural, teşkilat uydurmuş,
Bunca yıl payidar olmuş,
Bu köy, bizim köyden farksız.
*
Falanca inanç korunur,
Filan inanca vurulur,
Adı demokrasi olur,
Bu köy, bizim köyden farksız.
*
Kimisi iyi beslenir,
Kimi mangaldadır, yenir,
Hepimiz insanız denir,
Bu köy, bizim köyden farksız.
*
Nükleer güç olan yaşar,
Olmayan hep kayar düşer,
Et ve ot birlikte pişer,
Bu köy, bizim köyden farksız.
*
Adalet, eşitlik yalan,
Türlü hile, türlü talan,
Güçlenir öldüren, çalan,
Bu köy, bizim köyden farksız.
*
Yoksul kitleler hep koyun,
Hem tezgah çok, hem de oyun,
Gelin adını siz koyun,
Bu köy, bizim köyden farksız.
*
Kim ki posta yakın durur,
Harmanı hep o savurur,
Aç köylü bakar, yutkunur,
Bu köy, bizim köyden farksız.
*
Ağzımızda bir parmak bal,
Çatımız kamış ile dal,
Bir ömür de sen dayan kal,
Bu köy, bizim köyden farksız.

03/09/13
10.05