Dünya kahrı Şiiri - Şuayip Odabaşı

Toz duman olalım Dünya kahrından
Dimdik kalkalım her kötü rüyanın ardından
Gülücükler toplamı olmadı hiç hayat
Tozpembe yaşamak bir anlık çoğu zaman

Baktığın pencerelerin camı kadar
Temizdir gördüğün sokak bulut kedi
Her şey bir görev için gönderilmiş
Dünya kimisini çok seviyor kimisini…

Süründürmek yaşamak değil elbette
Sürünmek yaşamanın rezil en uçtaki hali
Sürünen ya da süründüren bedenlerin
Ayaklarında ellerinde suçlu parmak izleri

Un ufak olalım hepimiz Dünya kahrından
Güzellikleri gülüşleri çamurlara bulayalım
Bataklıklarda büyüsün kamışlar upuzun
Ney keselim üfleyelim en kötüsü uluyalım

Zaten çok fazla Dünyadaki kahır mezarları
O dertleri biriktirmişler şairleri yazarları
Boş yaşayanların boşta kalan kalfaları
Ayin yaparlar cumaları ya da pazarları

Çoklu ölümleri ki Dünyanın toplu kahırları
Az insanın saltanatında çoklu insan ahırları
Kuş sürülerinden utanmayan dağınık insanlar
Kendi kendilerine mızmızlanan pısırık insanlar

Dünya kahırla dönecek daha birkaç bin yıl
Sınırları kalkacak düşünmenin boş beyinlerde
Ekmeğin paylaşımı gücü yetene göre değil de
Alın terine göre olacak çalınmayan öğünlerde

Hayallerimin kahrını çekiyorum bir başınayım
İnsanın kuyruk sallaması bir kuş gibi değil işte
Şiirlerle gecekondular yıkılmıyor ekmek pişmiyor
Eğilen insan ağaç gibi gökyüzüne bakmıyor işte

Şuayip ODABAŞI
01.01.2022/Kepez