Dünya (1) Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Dünya kâfirin cinânıdır.
Müminin de zindânıdır.
Âhiretin bostânıdır.
Gâfilin de ziyânıdır.

Kalmaz kimse her bir gelen.
Düşer dünyada yükselen.
Kim ki bir dem gönlü çelen.
Gemisine delik delen.

Söyler durur inen kitap,
Haktan gelen dâim hitap.
Helâlinde yoktur itâp,
Haramı da kordan azâp.

Bâki varken fâni ne ki?
Dünya büyücünün teki.
Bugün der ki “belî, peki”
Yarın huzûrda müşteki.

Ey her zilletin nedeni.
Ben terk edemedim seni.
Neyleyim cepsiz kefeni.
Mezarda çürük bedeni.

Yûnûs her lokmandan yedi.
Seni ebedi belledi.
Sonra kaybedince dedi:
“Misâlim, ciğerle kedi.”

Haziran 2016

Cinân: Cennetler
İtâp: Uyarı, azar
Belî: Evet, tabiki
Müşteki: Şikâyetçi
Zillet: Hor görülme, aşağılanma