Dünya (2) Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Bir mânâ gölgesi dünya adında.
Bir fenâ simgesi rüyâ tadında.

Kaç nâdan dadanmış çürük meyveye.
Kaç fidan budanmış sönük gâyeye.

Her kudret mahkûmdur mezar taşına.
Her lezzet zakkûmdur katar aşına.

Kâh alır kaldırır tâc u tahtlara,
Kâh varır daldırır acı bahtlara.

Ne vefâ görülür gelen sözünde
Ne sefâ sürülür gülen yüzünde.

Ger gönlün dayarsan naşâd olursun.
Ger günün sayarsan rahat bulursun.

Ey dîlbâz yamânsın, balın zehirdir.
Ey cambaz yalansın, malın sihirdir.

Var söyle Yûnûs’a yoktur esası.
Var böyle hususa çoktur kıssası.

Ekim 2017

1 Nâdan: Cahil, haddini bilmez
2 Tâc u taht: Makam, mevki
3 Naşâd: Mutsuz
4 Dîlbâz: Gönül çelen,
5 Cambaz: Mecazen çok mâhir, kurnaz. At, sığır gibi hayvan alıp satan tücaar
6 Kıssa: Ders veren hikâye