Dünya Kadınlar Günü Şiiri - Fikret Gürsoy

8 Mart Dünya Kadınlar Günü Kadınların ekonomik ve sosyal yaşamda varlıklarını hissettirmeleri, çalışma koşullarının iyileştirilmeleri ve emeklerinin karşılığını alabilmeleri yönündeki mücadeleleri, 19. uncu yüzyılın ortalarında başlamıştır. Kadınlar bu alanlardaki ilk eylemlerini, ABD’nin New York kentindeki Cotton tekstil fabrikasında yaptılar. Bu eylemde yeterli sonuç alamadılar. Ancak eylemlerini 8 Mart 1908 günü greve giderek sürdürdüler. Eylem sırasında fabrikada çıkan bir yangında 129 kadın hayatını kaybetti. Kadınların eylemleri, aynı yıl diğer sanayi kollarında da kendisini gösterdi. Ülkemizde, 1921 yılında, “Emekçi Kadınlar Günü” olarak kutlanmaya başlanılan 8 Mart, 1975 yılında ise daha da yaygınlaşmıştır. “Birleşmiş Milletler Kadınlar On Yılı” programında Türkiye’de etkilenmiş ve 1975 yılında, “Türkiye 1975 Kadın Yılı” kongresi yapılmıştır. 8 Mart 1984 yılından itibaren ülkemizde, çeşitli kadın örgütleri tarafından, Dünya Kadınlar Günü kutlanmaya başlanmıştır. 19.uncu yüzyılın ortalarından günümüze gelinceye kadar, dünyada ve ülkemizdeki kadınlar; eşitlik, bağımsızlık, ekonomik, sosyal ve politik haklar, daha iyi çalışma ve yaşama koşulları elde etmek için mücadeleler vermekte ve çalışmalar yapmaktadırlar. 2011 yılının 8 Mart Dünya Kadınlar Günü yaşandığı bu günlerde ülkemizdeki kadınlarımızdan; 15–25 yaş arasındakilerden %60’ı eğitim almıyor, Dört milyonu okuma yazma bilmiyor, Her üç kişiden biri şiddet görüyor, Şiddete uğrayanların oranı sekiz yılda yüzde bin dört yüz artıyor. Ayrıca kadınlarımız; Hakarete uğruyor, namus ve töre uğruna öldürülüyor, Sürekli tacize, tecavüze ve cinsel istismara uğruyor, Sokak ortalarında kurşunlanarak öldürülüyor, Boğazları ve bacakları kesilerek bedenlerinden ayrılıyor, Parçalanan bedenleri çöp bidonlarına atılıyor, Ülkemizde kadınların elde ettikleri 1930–1934 siyasi ve 1926 medeni haklar, her ne kadar yasalarla güvence altına alınmışsa da; yasalar karşısında eşit olmak pratik yaşantıda yeterli olmuyor. Zira kadınlarımızın öz güvenleri gelişmemiştir. Bunun nedeni kadınlarımızın emirlerle, tehditlerle, baskılarla, yasaklarla ve korkularla yönlendirilmiş olmalarıdır. Kadınlarımızın bu tür davranışlara boyun eğmemeleri için; gerek sosyal hayata, gerek siyasal hayata, gerekse ekonomik hayata hazırlanmalarında bilinçlendirilmeleri gerekir. Ülkemizde, kadının değerini, kadın kendisi bilecektir. Hiç bir kuruluşun ve kişinin reklâm aracı olmayacaktır. Dileğim: kadınlarımızın her türlü taciz ve şiddetten arındırılmış, her türlü haklara sahip ve sahip oldukları hakları kullanan ve öz güvenlerine kavuştukları bir dünyada, hak ettikleri ve layık oldukları sevgi ve saygıyı görmeleridir. Bu dileklerimle, kadınlarımızın 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nü kutluyorum. Doğduğun gün kaderin çizilmişti senin. Bir sessizlik, bir sükûnet çökmüştü doğduğun odaya. Sevinç çığlıkları atılmıyordu. Bahşişler hediyeler dağıtılmıyordu. Muştular verilmiyordu doğum haberin… Kollanacak gözetileceksin, hatta bir geyşa gibi yetiştirileceksin. Önce ailenin evinde hizmet edecek, sonra bu görevin daha ağırını koca evinde yükleneceksin. Boynun hep bükük emirlere boyun eğmeyi öğreneceksin ekonomik özgürlüğün olsa bile sen hep eksik etek hep saçı kesik olarak bilineceksin. Doğuda satılacak bir mal. Batıda Afrodit veya Venüs olarak görüleceksin. Sen ailenin namususun. Duyguların hiçbir zaman ön plana çıkmayacak. Mücadele ruhun önce baban tarafından sonrada kocan tarafından hep bastırılacak… Çünkü sen ataerkil bir toplumun ferdisin. Sosyal hayatta olsun, iş hayatında olsun bir adım arkada durmayı bileceksin… Kardelen olmayı başarsan da anne olduğunda kendini yok etmeyi başaracaksın, kutsal görevin başlamış olacak duyguların işinin önüne geçecek... Biliyorsun ki sen evin direğisin, Yıkıldığın zaman iskambil kâğıdından kuleler gibi yıkılıverir yuvan… Susmak ve kabullenmek öğretilmişti sana. Kan tükürüp kızıl şerbeti içtim diyebilecektin. Yaşadığın zorluklara göğüs gerebilecektin… Sen annelik dışında duyguları olmayan bir metasın, satışa sunulan ürünlerde sergilenen bedensin… Âşık olunursun adına şiirler, romanlar, methiyeler yazılır… Sonrada o aşk uğruna öldürülsün… Ölümünün bile adı vardır artık… Namus cinayeti… Namus sanki sadece kadına aitmiş gibi…