Dünya ile baş Şiiri - Mehmet Hanifi Ekici

Har on sekizinde bir delikanlı,
Dağın zirvesinden Dünya'ya bakar,
Bütün ova ayakları dibinde,
Küpürür Dünya'ya naralar atar...

Dünya sakin dağlar mağrur ve sessiz,
Öyle bir sessiz ki dersin kimsesiz,
Birden havasına bir çomak sokar,
Merdane genç bir ürker ki bir ürker...

Sonra birden başlar bilek güreşi,
Bir bakalım kim atacak düşşeşi,
Genç bakar ki zarlar ağır mı ağır,
ne insan gücü yeter buna ne sığır...

Genç hayretler içinde etrafa bakar,
Dereden yaşlıca bir amca çıkar,
Pır dikkatle gencin posuna bakar,
Lafın arasına cince laf sokar...

Bilesin buradan kuş bile geçmez,
Bu dağın işine sır akıl ermez ...
Bir zamanlar ben de meydan okudun,
Pes edince bu dereye oturdum...

Genç yarı pişman son derece düşman,
İnerken oradan bakar dereye,
Yeniden bir göz atar tarihi şecereye,
Anlar ki o zaman bu Dünya ile der,
Baş edemez kimse olsa da lider...!