Dünya hayatı Şiiri - Atila Yalçınkaya

Hanlarında nice gece kaldığım.
Deryasına bir çok gemi saldığım.
Beldesinde nice güzel gördüğüm.
Süslenip karşıma dikilen dünya.

Ekmeğini yedim fırınlarından.
Güllerini derdim bahçalarından.
Bazan ağlatırdı beni kahrından.
Mihnet ile kahrı çekilen dünya.

Bağ bostan ekerdim tarlalarında,
Denizine baktım kıyılarında.
At deve besledim haralarında.
Çoban misaliydim üstünde dünya.

Yeri geldiğinde kahrını çektim.
Biter ümidiyle çok tohum ektim.
Hükümdar gibiydim üstünde tektim.
Birçok nimetinden yediğim dünya.

Dert ve elem gördüm bazı gününde.
Daha mihnetsizdim cennet yurdunda.
Rabbimin hikmeti sanki sürgünde.
Zindanında köle eyledin dünya.

Bir mezra gibiydi Ahrete bakan.
Bir dilberdi sanki çok gönül yakan.
İnsan üzerinde sel, kabire akan.
Bir günlük misafir gibiydim dünya.

Kısaydı hayatı ancak tapıldı.
Üstüne yıkılan çok ev yapıldı.
Kimi beldesinde insan satıldı.
Pazarı çarşısı bin mihnet dünya.

Gül ile laleler verdi bostanı.
Hazreti Ademden geldi destanı.
Yedirip içirdi içinde canı.
Bir efsun gibiydi hayatın dünya.

Nebiler gönderdi Rabbim üstüne.
İnsanlar Cennete varsın kastına.
Kimi yine taptı, güç ve tahtına.
Süslenip püslendin insana dünya.

Keyif ve matemi yaşattı günde.
Oynatıp ağlattı, kabir düğünde.
İnsana sırt döndü ecel anında.
Misafir eyledi kalbinde dünya.

Üzerine bastı O Kutlu Nebi. (s.a.v.)
Selama dururdu cansız ve sabi.
Altmış üç yıl sonra terk etti tabi.
Hakkın aşıkları sevmedi seni.
Sana artık nasıl bakılır dünya.
Gün gelir her yanın yıkılır dünya.

Toprağına düştü damla damla kan.
Kabirlere doldu sayısız insan.
Huzur yoktur sende bir saat bir an.
Aslında bir sürgün yerisin dünya.
Cennete nazaran nar’mışsın dünya.

En iyi tarafın dört bir etrafın.
İnsana açılmış marifet kapın.
Tefekkür insana mükemmel yapın.
Rabbimizin eseri sanatı dünya.

Kimine yar oldun kimine ağyar.
Sana uyulunca bulunmaz ayar.
Gençliğinde tapan yaşlıyken cayar.
Sevenine dahi gülmedin dünya.

Ne dertlere tufanlara uğradın.
Yüzyirmidörtbin nebiyi sen ağırladın.
Bağrında doğanıda sen kahırladın.
Aslında bir dahlin olmuyor dünya.

Hülasa dünya Allah’tan nimet.
Asıl düşman nefis ve haram servet.
Dünya bize mekan hoş bir imaret.
İnsanın nefsine bahane dünya.
Sanki günahına bir perde dünya.

Atıla Yalçınkaya
25.10.2010