Dünya Güzel İnsanlarla Güzel

O Çok iyilerden biriydi
İyiler ise daima terkedilirdi
İlk giden yakınları olurdu
Yaşlanan beden arkadan vurulurdu
Önce bırakan eşi ve çocuğuydu
Para bitince onların maskarası moruğuydu
Huzur evi bile buna çok olurdu
Hayata hesap soramıyordu
Nasıl sorabilirdi?
Aslan ceylanı hep yerdi
Buna kader denirdi
İyilerin başına bu gelirdi
O iyiler iyisinin de başına bu geldi
Ardından İnzivaya çekildi
Artık evi çadırlardı
Adresi sokaklardı
Yatağı mukkava karton
Sırtının dayadığı soğuk beton
Yerdi kuru ekmeği, dayanırdı kış ayazına
Kimsesiz ve sefil yaşamaya değil ama
Pişmandı nadiren kötülük yaptıklarına
Af dilemek isterdi varıp yanlarına
Hele rahmetli olan o anacığına
Sarılıp helallik dilemek oturup ta kucağına
Hep iyilik yaptı ta ki gelince ölüm anına
Dünya birden garipleşti
Okyanuslar sessizleşti
Her şey renksizleşti
Dünyanın tadı ve güzellikleri bitmişti
Çünkü o iyi garip sonsuzluğa gitmişti
Vicdansız kalpler o an depreşmişti
Terkedenler artık rahat ve mutlu değildi
Ama çok geçti yaşamı bitti
Ve O Çekti gitti
Artık İyilik yetimdi
Dünya güzel insanlarla güzeldi
Ey vefasızlar, ahlaksızlar
Yaptığınız kötü davranışlar
Bilin ki döner gelir sizi yaralar
Daima vicdanınızda sızlar
İyi insanın sırtına abananlar
Bunla mutlu olacağım sananlar
Dert, bela sarmalından kurtulamazlar
İyilik, güzellik, sevgi
Olmalıdır herkesin hedefi
Yapanlar dünyada bulurken cenneti
Kötülüktür herkesin cehennemi