Dünya emekçi kadınlar günü - güne özel

8 MART EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ

Saat gecenin üçü yada dört …
Ne sabah esintisi geziyor saçlarımda ne de tan yerinde bir aydınlık ….
Ama pencerelerde kör sarı lambalar yanmaya başlıyor birer birer …..
Boş bir sahildeyim, ocaktaki çayım demini almadı daha. Erken atacağım kulaçlarımı ki bu sabah denizin bereketi dolsun avuçlarıma ….

Pencerede bir ışık, bakıyorum gözümün ucunun meraklı tarafıyla …
Yavaşça doğruluyor yerinden. Yarım bıraktığı hangi rüyası kaldı şimdi aklının bir köşesinde. Avuçlarına bakıyor uykusunun alacaklı tarafının tanıdığı kadar uyanmaya çalışarak. Nasır bağlamış avuçlarına bakıyor.
Saçları beline kadar iniyor ve o kadar güzel ki alın teri dokulu elleri …..

Pencerede bir ışık, bakıyorum gözümün ucunun meraklı tarafıyla …
Eğilip bebesini alıyor beşiğinden. Yüreğinin bir yerlerine hep acı olarak saplanıyor nedenlerini analığının acemi tarafının çözemediği bebek ağlamaları. Acıkmıştır diyerek alıyor kucağına, bebesinin dayıyor ağzına içi süt kokulu memelerini.
Ve o kadar güzel ki omuzlarına inen saçları ve saçlarının kömür tozu rengini almış gözleri ….

Pencerede bir ışık, bakıyorum gözümün ucunun meraklı tarafıyla …
Uyuyamadı ki acıdan uyansın. Gecenin gereksiz sarhoşlukları kamçı gibi şaklamış zayıf bedeninin her karesinde. Benim demlenmeyen çayımın ona bir yararı olmaz. Kalkıp çayını koymalı ocağa, çocukların okul saatleri yaşamın başlamasından öne alınmış.
Ve o kadar güzel ki kurumuş yüzünün acısına perçem olup alnına dökülemeyecek kadar kısacık saçları ….

Pencerede bir ışık, bakıyorum gözümün ucunun meraklı tarafıyla …
Pencerelerde başka ışıklar, bakıyorum gözümün ucunun …
Pencereler ışık ışık, bakıyorum ….
Her ışık yanışta bir dünya, dünyalar aydınlanıyor ……

Gün ağarıyor, sabah esintisi saçlarımda gezinmeye başlıyor, ben denize açılıyorum, bir bardak çay içtikten sonra ….
Kör sarı lambalar sönmeye başlıyor birer birer …Dün sabah gibi bugünde ve yarın ve daima ….…
Hep aynı kadınların nasırlı elleri, dünyanın her tarafında. Bebelerinin ağlaması ve sızlayan bedenlerinin dokunduğu düğmelerle başlayan aydınlık. Bugün kör sarı, ama yarın ve daima ….

SAYGIYLA KUTLUYORUM,
“DÜNYA EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ” BAHANESİ İLE DE OLSA BU İSMİ ÇOK ANLAMLI GÜNÜNÜZÜ VE HEPİNİZE BİR KIRMIZI KARANFİL SUNUYORUM ……

Cevat Çeştepe

************************

KADINLARIMIZ

Toprak öyle bitip tükenmez, /dağlar öyle uzakta,
sanki gidenler hiçbir zaman
hiçbir menzile erişemeyecekti.
Kağnılar yürüyordu yekpare meşaleden tekerlekleriyle
Ve onlar
ayın altında dönen ilk tekerlekti.
Ayın altında öküzler
başka ve çok küçük bir dünyadan gelmişler gibi
ufacık kısacıktılar
ve pırıltılar vardı hasta kırık boynuzlarında
ve ayakları altından akan
toprak,
toprak,
ve topraktı.
Gece aydınlık ve sıcak
ve kağnılarda tahta yataklarında
oyu mavi humbaralar çırılçıplaktı.
Ve kadınlar
birbirlerinden gizleyerek
bakıyorlardı ayın altında
geçmiş kafilelerden kalan öküz ve tekerlek ölülerine.
Ve kadınlar
bizim kadınlarımız:
korkunç ve mübarek elleri
ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle
anamız, avradımız, yarimiz
ve sanki hiç yaşanmamış gibi ölen
ve soframızdaki yeri
öküzümüzden sonra gelen
ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız
ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki
ve kara sabana koşulan ve ağıllarda
ışıltısında yere saplı bıçakların
oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan
kadınlar,
bizim kadınlarımız
şimdi ayın altında
kağnıların ve hartuçların peşinde
harman yerine kehribar başlı sap çeker gibi
aynı yürek ferahlığı,
aynı yorgun alışkanlık içindeydiler.
Ve onbeşlik şarapnelin çeliğinde
ince boyunlu çocuklar uyuyordu.
Ve ayın altında kağnılar
yürüyordu Akşehir üzerinden Afyon`a doğru.

Nazım Hikmet