Dünya Düzeni Şiiri - Oğuz Karabulut

Dünya Düzeni

Bir kalp gibi çarpar, insanı acı.
Bunu önleyemez, insan utancı.
Tek bir ihtimal var, düz yolu bulmak;
Doğruya varacak, Dünya Düzeni.

Sorguya çekmeli, insan gizemi.
Bize mi öncelik, yoksa size mi?
Demesi bir dilin, bozar düzeni.
Doluya saracak, Dünya Düzeni.

Ya sevgi, ya şefkat, uğurlayan kim?
Bir övgü bin hilkat, uğurlayan kim?
Birbirinden farkı, yorumlayan kim?
Bir fark gözlemeli, Dünya Düzeni.

Adı ki bir anılan, bir değildir ki!
Yaratan Allah’tan, ötemidir ki?
Yorulan tüm dizler, kölemidir ki?
Gönülden özlemeli, Dünya Düzeni.

Karşılık bekleme, dostunu sen seç!
Her fikre güvenme, doğruyu sen seç!
Kalbini hep dinle, öz düşün er geç;
Ruhun aklanmalı, Dünya Düzeni.

Aklını kullanıp, bir savaş misal;
Kaybı bilmemeli, etmeli masal.
Dünyanın kaderin, olmalı yasal.
Bundan ötürüdür, Dünya Düzeni.

Şair: Oğuz KARABULUT