Dünya, dünya Şiiri - Süleyman Zaman

Dünya gerçek, yaşam fani
Yaşayanlar nerde hani
Maddeler var, gani, gani
Sonsuzsun sen, koca dünya

Dünya sen de, kavranansın
Kanan seni, yalan sansın
İnsanlara, büyük hansın
Dünya, dünya; yüce dünya

Varlığından, kimlik buldum
Tüm varlıktım, bir ben oldum
Bir bedene; girdim, doğdum
Var edensin, beni dünya

Özneye sen, görünensin
Akıl ile, sorulansın
Kızılınca, sövülensin
Dünya, dünya simge dünya

Sonsuz huzur, var oldu mu?
Gelen burda, hiç kaldı mı?
Kendi özün, kavradı mı?
Bilinmeyen oldun dünya

İvme bulmuş, hep dönersin
Sonsuzluğa, devinirsin
Zaman gelir sen sönersin
Ölümsüzsün koca dünya

Karşıtlık var, her şeylerde
Uyumsuzluk var evrende
Yokluk, varlık; her bir yerde
Kuralcısın sende dünya

Zamanım der ben dünyayım
Ölsem özde, de sendeyim
Yoklukta bile, vardayım
Sonsuzlukta varım dünya
01.11.2005