Dünya Denen Değirmeni Boş Gördüm

Çözemedim şu hayatın ipini,
Bir urganda, kırkbin düğüm baş gördüm.
Aramadım üzümlerin çöpünü,
Her fırsatta dişlerimde taş gördüm.

Sevdâ ile yaraladım kendimi,
Çağladımda, yıkamadım bendimi;
Bilmem bu gün zaman beni yendi mi?
Aşk yolunda ayak üstü düş gördüm.

Anlaşılmaz bir haznede karıldım,
Dost diyerek her budağa sarıldım;
Zulüm ile dönen çarka darıldım,
Gözlerimde kanla dolu yaş gördüm.

Hep bekledim güneş bir gün doğacak,
Kara bulut üstümüzden ağacak,
İnce ince yaz yağmuru yağacak,
Bedenimde hiç bitmeyen kış gördüm.

İnce büküp, sık dokudum kilimi,
Zalimliğe uzatmadım elimi;
Doğru için kırsalarda belimi,
Darılmadan, mertlik ile hoş gördüm.

Ektim biçtim harmanımı savurdum,
Yüzüm artık başka yöne çevirdim;
Takvimlerde yaprak yaprak devirdim,
Dünya denen değirmeni boş gördüm.

Diyeceğim sözlerimi bitirdim,
Ölçüp tarttım, azı çoğa yetirdim;
Emâneti sahibine getirdim,
Kara toprak seni bana eş gördüm.

25 Haziran 2009 03:00 İstanbul

Mustafa usta