Dünya Cardagindan Şiiri - Seyfi Karaca

Bir damla insandın işte,
Tabiatın körpe kucağında doğmuşsan
Göz açıp kapayıncaya kadarki seyri süzülüp akıp giden serüvenin
Hiç kaçışın yok seni arayıp soran cılız derelere coşkun çaylara azgın ırmaklara
Aşka tutulur gibi yakalanıp bulaşacak ve karışacaksın
Sonra kaynaya fışkıra ulu çınarlara yüce dağlara ıssız bayırlara
Pınar olup çağlayarak yaz güz baharlardan uçsuz bucaksız ovalardan
Asma köprüleri geçecek eğirdiği ipte üzüle incele zaman değirmeni
Sen hesabından faniye mahsus ömrü sarıp ören kirmeninde
Ekip biçen ırgatlığın hayat öyküsündendi herşey
Seninle birlikte bütün izler sesler renkler yollar gölgeler
Çiçekten çağlaya kurda kuşa el eyleyip deli dolu ıslık çalaraktan
Yaşam mahsulünü yoldan yabandan sürükleyip götüren yükü
Tüm gezmiş bilmiş varmış görmüş yol yorgunuyla serpe saça
Yolup silkeleyip çırparak yapayalnızlığın çırılçıplak çardağında
Duysun doysun kansın diye doğduğun göçü dünya ahiretine,
Yağmur olup yağdıkça yağacaksın bir damla insan iken
Öteden beri bilinir buraları bilinmez uzaklara,
Mümkünü takatten can vererek toza toprağa

Nisan /21