Dünya bozuluyor Şiiri - Nurgül Yenigün

Cicekler solgun, renkler kaybolmus
Agaclar bükülmüs, yapraklar yok olmus
Toprak? Toprak degil,
Sanki KAN kokuyor

Her yerde aglayan insanlar
Saskin bakisli masum cocuklar
Feryat eden analar
Gözü yasli babalar

Kin ve Nefret sarmis dört bir yani
Dünya kuruldugundan beri böyle gelmis
Döndükce devam mi edecek?

Türküller okunur kardeslik ve baris üzerine
Silahlar sussun
Feryatlar dinsin diye
YETER ARTIK...!
Kara bulutlar dagilsin, günes acsin!
COCUKLARIMIZ... tertemiz bir dünyada nefes alsin...!