Dünya bana eğildiğinde Şiiri - Emel Özten

(eğirmelerime ortak gök-sabahlar, griyse gri...
kime düşmekte ısrarda mavi?)

tulum sesi başıma inat.
dünya bana,
ben bir yitik ezgiye.
hemşince...

bir çiçeği sulayacaksa,
ille de melodi sulamalı.
bir çiçeğe toprak,
dizelerden kaçmalı...

gadasını almalı bir dil,
eski demelere ilk düşmeli.
her dilde bir düş,
her dile bin döş.

(eğirmelerime ortak caymaklıklar, kahırsa kahır...
kimden biline sevince nida?)

fosil yorgunu yerküre yaşıma inat.
dünya bana,
ben toprağa...
eğilmeli
kundak belemeli şimdi.

yalnızlığım, göbeğinden kesik.
kayıba selh düşmekte söz.
manası bana ise,
sendenliğimdendir.
anlamına örtülenmeli,
fildişi oyulmuş bir kule...
dikilenler göğe nispet,
benimkisi
dünyanın çekirdeğine.

(eğirmelerime ortak an-lıklar, anaforsa anafor...
kimin haddinde sükunet?)

keman yayı etime inat,
dünya bana,
ben bir ağrılı melodiye,
kürtçe...

dilime od batmış.
yaylımı taşından.

(eğirmelerime ortak zan'lar... alegori ise alegori...
hangi cüretin işi anlamı tekleştiren retorik?)

senfonik bir kahve yudumu,
köpüğünde aşık-ı maşuk büyüsü.
dünya bana,
ben senden yana.
biraz kürtçe,
biraz lazca,
biraz ispanyolca...

öte yanında suskunluklar ise;
dünya bize,
biz dillere...