Dünya Adımı Soruyor Şiiri - Şule Akşit

Mahsunum bu sabah,
Gözlerim çiğ düşmüş gül yaprağı gibi.

Böyle olunca,
Çocukken adımı sorduklarında ,
Annemin eteğinin arkasına saklandığım
Hallerim gelir aklıma.
Mahsunluk aynı mahsunluk , ama
Annemin eteği yok ortada.

Büyümek ne zor iş,
Yarım metre kumaş gibi görünsede
O an annem olup,
Kendimi onda gizleyip
Korunuyormuşum, kimliğimi soranlardan.
''Yok benim adım ,ben anneyim
Onu saran kılıfın içine girip
Annem oldum ben...''
Büyüyüp, o yarım metre
Eteğin ardına sığamamak ,
Adın ne diyenlere
Bir ad söylemeye zorunlu olmak...
Oysa, ne annemden doğmak
Ne adımı söylemek istiyordum.
Seslerin olduğu aleme
Gelmeyi hiç istemiyordum...

Mahsunum bu gün,
Dünya bana sürekli adımı soruyor
Ben sürekli ''anne'' diye ağlıyorum.
Bir adım mı olmalı illa ki ?
Sadece, varım işte.
Sessizliğimi özledim,
Annemin bir çırpıda
Beni yok edebilen sihirli eteğini.

Anamın eteği gibi ,
Sar beni adam.
Mahsunum diyorum,
Dünya adımı soruyor,
Ben susmak istiyorum.

13.06.2018 / Denizli