Kırık dökük bir cam parçası değilim ki, dedi kadın
Bölük pörçük olasın bakınca bana
Ve yaralanasın dokununca kırıklarıma
Oysa yaralı bir can parçasıyım
Tastamamım, dimdik ayaktayım
Gülücükler saçıyorum, mutluyum
Belki de bir gün, başka bir yerde
Dünya daha adil bir yer olduğunda
Tanrı adaleti mahşere kalmadığında
O gülücükten maskenin ardındakini göreceksin
Kanayan vicdanını gözyaşlarınla örteceksin
Bir insan maskeler ardında neden yaşar, öğreneceksin… 20.08.2023
İsa Yılmaz
Kayıt Tarihi : 14.12.2023 23:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!