Dünya Şiiri - Adem Kaçar

Ey Dünya!

Oyun, eğlenceydin kandırdın bizi,
Nefsimizden tutup sürüttün Dünya;
Aşkla yandığım da gösterdin gizi,
Firâka düştükçe kuruttun Dünya..

Gönüller nasıl da düşmüş ağına?
Salkım salkım üzüm dolu bağına,
Merâna, yaylana, karlı dağına;
Sonun yoktu niye kırıttın Dünya?..

Renklerin zevklerin hepsi hileydi,
Ölüm gerçeği hep benim ileydi,
Nefsimi olduran yönün çileydi,
Sabra sürükleyip arıttın Dünya..

Neye yarar altı bomboş şu gurur?
Mezarda bedenler dağılır durur,
Mülkün paylaşılma gerçeği vurur,
Her şeylerimizi yürüttün Dünya..

Makâmın şöhretin malın yem idi,
Aşk ateşi, azgın nefse gem idi,
Ölmeden öldüren müthiş em idi,
Buz misâl benliği erittin Dünya..

Yalancı hazların nefsime hoştu,
Tarsûsî peşinden hırs ile koştu,
Rüyâda hazine bulsan da boştu,
Toprağa konurken sırıttın Dünya...

"Adem KAÇAR - 03/12/2017"