Dünya Şiiri - Hamza Mamaş

Dünya bir sürgün yeri,
Ben de sürüldüm.
Bunca kul içinde,
Ben seni gördüm.

İyi-kötü günlerimiz oldu.
Başaklar sarardı, ekin savruldu.
Bu ruh cennetteydi kovuldu.
Bunca kul içinde seni buldu.

Veda vakti;
Hem senden, hem sürgün yerinden.
Kayıp gidiyor dünya ellerimden.
Seni arzulamama rağmen,
Kader trenine biniyorsun sen.

Ey dünya! Yar sana kalsın.
Ben murat almadım, bari yar alsın.
Bencileyin garibi hatırlar mısın?
Firak gemisine binmişim ben.