DüNYA Şiiri - Mustafa Yaralı

Şu güzelim dünyaya iftiralar bitmiyor,
Kimisi kahpe diyor, kimileri yalancı.
Bağrındaki her şeyi, verir yine yetmiyor,
Hâl bu ki bizler yolcu, dünya ise bir hancı.

Sevmeyen değiştirsin, yeni Dünya yaratsın!
Zevkince biçimlendirip, hayalince donatsın!
Ne kendi tasalansın, nede bizi bunaltsın!
Mademki beğenmedi, kendi olsun plancı.

Suçu ne ki? Dünyanın, yeryüzünü süslemek,
Her canlıya rızkınca, besin verip beslemek,
Beslenenlerin işi, yiyip içip pislemek,
Ve yüklemek üstüne, bize düşen utancı.

Kaçılacak yer yok ki, terk et desen gidemez,
Kendindeki noksanı, asla akıl edemez,
Eğer bilip anlasa, neyi der neyi demez?
Temelsiz duvar gibi, o kişinin inancı.

Hiçbir şey örtüşmezken, beynindeki figürle,
Tatmin olur bazısı, hakaretle küfürle,
Nasibini az bulur, hamt edemez şükürle,
Eline fırsat geçse, zırnık vermez talancı.

Kendimize hak verip, dünyayı üzemeyiz,
Akıl denen süzgeçle, ilimsiz süzemeyiz,
Dili olan konuşur, ağzını büzemeyiz,
Var oluş sebebine, olsa bile yabancı.

9.11.2009…………….Mustafa YARALI