Dünya Şiiri - Ömer Şimşek

Bir boşlukta yüzüyor, cümle alem, cümlemiz.
Nerde ve nasıl, ne zaman öleceğiz?
Hiç kimse düşünmüyor, hangi yolda kalbimiz.
Zevk ü sefa sürmeye gönderildik sanki biz!

Gaflet perdesinin önü,
Acep gerçek dünya mı?
Yoksa yok olmaya mahkum,
Maddeden bir rüya mı?

Mabudu dünya olanlar,
Bu sürülen sefa mı?
Hasret, korku, ölüm var.
Düşünün yoksa cefa mı?

Bir çok insan geldi geçti.
Kim alıp, gitti onu?
Dünya gölgen misali.
Koşmanın yoktur sonu.

Kovalarsan o da kaçar.
Sonu gelmez bil bu işin.
Sen kaçarsan, o kovalar.
Doğrusu bu. Seçim senin.