Kayıp zamanı çalan, ömür
Günleri çürütüp giderken...
Hüzne teslim etmiş kendini, yalnızlık!
Çaresizliğe bağımlı kalan, umut!
Karanlığa döndürmüş, hayalleri.
Gerçeklerse, gebe kalmış olaylara.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Kayıp zamanın peşinde
Ayak sürür ömür
Bir güz yaprağı gibi
Düşerken günler..
Bütün yalnızlıklar
Hüzün besler koynunda
En zayıf halkasını arar/umutsa
Çaresizlik zincirinin..
Hayaller gölgesinde kalmıştır
gün gibi aşikar gerçekliğin..
Gerçeklerse;
Acılı Urfa Kebabı...
Teşekkürler,bunları söyletti şiiriniz..Bizim buralarda, söyleyene değil, söyletene bak derler..
Mim Kemal Ertuğrul
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta