yaşamın konuğuydu dünyanın hücresine
üşüyordu kendinden sesin yankılanırken
bir eğlence değildi sürgünlerde paşamın
yakılanırken sevda gönlüne göre buldun
omuzları göçerken sonsuzluğa susanmış
dar bir geçitten geçer tökezlemeden öte
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta