Dünkü çocukluğum Şiiri - Erdoğan Yılmaz

Bizim hayatımız zaten romandı
Oynadığımız bazen çelik bazen çomaktı
Uzatma çelik çomaktı Niyazi Niyazi'ydi
Hem de Alişangilin Niyazi...

Yaramazdı Çavuşgilin Ali
Sanki çok uysaldı Dımgilin Ali
Bence uysal olan Cevat Abimdi
Çilesiz Çoşkun Sarı Bilal Yüksel Abi
Hepsi benim gönül yaramdı
Kimisi abim kimi amcamdı...

Günde beş defa aklımdan geçerdi
Renkler kırmızılar bazen mor bazen al
Dünkü çocukluğum yeğenim Erdal
Saçlarını severdim saçlarımda
Biraz fazla sevmişim döküldüler
Dünkü çocukluğum ne de çabuk öldüler...

İsmülüde dolaşır düzköye çıkardım
Çıkardım da Şenol Karakaşı görürdüm
Selami Abimin gözlerinde
Erdoğan ne haber derdi susturamazdım
Belli etmezdim Şenol ağlardı yüreğimde
İyiyim, iyiyim Selami Abi merak etme sen
Şenol da iyi gözleri daha yeşil, saçları
Daha sarı bizi bekliyor cennette...
Diyemezdim, düğümlenirdi dilim
Özledik be kardeşim vuslat için ölmeyi
Dünkü çocukluğumuzu ölüpte dirilmeyi...

Garip bir serçe dolaşırdı başımda
Kazım amcamın Murat belirirdi yanımda
Terlerdi hemen burnunun ucu...
Silemezdim kızardı belli ki tekte
Temizdi yüreği istesede gizleyemezdi
Bak Murad'ım bende teke düştüm
Tek kaldım ölemedim gözüm terliyor...

Mekanınız cennet olsun anneli babalı
Ruhunuz şad olsun yatın koyun koyuna
Bakmayın siz benim çocukluğuma
Galiba Necati Abim haklı ne de çok dolaştım...
Asgari ücretle param bitmedi
Desteklemek lazım birilerini
Yazdım,yazdım derdim bitmedi...
Ne çabuk bitti dünkü çocukluğum....

Bizim hayatımız zaten romandı
Oynadığımız bazen çelik bazen çomaktı
Uzatma çelik çomaktı Niyazi Niyazi'ydi
Hem de Alişangilin Niyazi...