Atladığım balkonun tepesindeyim
Söz verdiğim ağaç altında hala,
Yürüdüğüm yokuşun başı burası,
Ne düştüğüm yerdeki korkum var.
Ne söz verdiğim insan burada,
Nede yokuştaki yorgunluk şimdi,
Ağlamak mı lazım hüzünlenmek mi?
Kapattığım lambaların ışıkları sönmedi henüz.
Batan güneşin ışıkları yakıyor bedenimi,
Bıraktığım sigaranın dumanı ciğerimi yakan.
Solan güller dalındaki gonca gibi daha,
Saat ilerlerken sarmakta zamanı geri.
Dün bugün olmasa da,
Bu gün olduğun yerden gel bana.
(ANKARA 26 OCAK 2004 21:45)
Sıtkı GökmenKayıt Tarihi : 4.3.2005 00:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Dünden bir şeyler getirebilme çabası bu.
Yüreğinize sağlık...
TÜM YORUMLAR (1)