Dünden Kalan Gerçeklerimiz

Acıyla büyüdük bu topraklarda,
Gülmek nedir, bilenimiz olmadı.
Eşkiyalar, kol gezerdi dağlarda,
“Devlet budur”, diyenimiz olmadı.

Şeyhi-seydayı bildik, kanun yerine,
Gidip sarılırdık eteklerine.
Açmayın yaramı, inmem derine,
Bir okul-öğretmen, verenimiz olmadı.

Töreler sağlamdı, hiç bozulmadık,
Acılar içinde, diz çöküp yıkılmadık,
Varlığa-birliğe, yokta savaştık,
Derdimizi gören, bilenimiz olmadı.

Zorda kaldık, HAK ipine sarıldık,
Kur’an-ı rehber, Ata’yı lider saydık.
Yarına ümitle bakınıp kaldık,
Peşkeş çekenlere, güvenimiz olmadı.

Topraklar belâda, canlarda ataş,
Ekmeği bırakıp, sürdürdük savaş.
Kuşkuyla bakmamak, mümkün mü gardaş?
Hep biz sevdik, sevenimiz olmadı.