Dün yine pencereden, arkandan bakakaldım
Mazimizi anarken, gözyaşlarıyla doldum
Seni bilemem ama, dünden de çok pişmanım
Ellerimde mendilim, şuursuzca salladım
Fırtınalar ruhumda, tufanlara ulaştı
Gözlerimdeki yaşlar, çoktan bendini aştı
Yıkıntılar üstümde, altında ben kalmışım
Duygularım aklımı, suçlayarak savaştı
Öyle çok sevmiştim ki, beni bile kıskandım
Yediğim darbelerden, hamdım tutuştum yandım
Ruhumdaki tüm faylar, birer birer kırıldı
Son nefesimde bile, yalnızca seni andım
Kayıt Tarihi : 8.8.2011 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!