İlmik ilmik dokunan
Ve nakış nakış işlenen
Bir elbise gibiydi aşk
İçine ikimizin birden girdiği
Sevdamızın çıplaklığını saklayan.
Sonra,zaman kemirdi ilmikleri,düğümleri
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta