İlmik ilmik dokunan
Ve nakış nakış işlenen
Bir elbise gibiydi aşk
İçine ikimizin birden girdiği
Sevdamızın çıplaklığını saklayan.
Sonra,zaman kemirdi ilmikleri,düğümleri
Sökülmeye başladı dikişler
Ve daha sonra çekiştirmeler başladı
Kolları sende kaldı
Yakası bende
Diğer parçalar el uzatan herkeste
Şimdi
Boynumu sıkıyor
Aşkının bende kalan yakası.
Uzaklardasın
Ama seni görüyorum
Kaldırımsız sokaklarda yürüyorsun
Ayak seslerini duyuyorum
Gözlerin, hala gözlerimin içinde
Ve dudakların hala dudaklarımda
Uzaklarda olsan da
Sen benimlesin.
Zalim bir avcı gibiydi Zaman
Günlerimi vururken birer birer
Ölen her gün
Hayat zincirinden kopan her halka
Nasılda dağıttı beni
Ve kaç parçaya ayırdı aşkı
Bugün,nefes alamıyorum sensiz
Kıymetleniyor sevdalar ölünce
Nasıl özlüyorum bir bilsen
Soluduğun havayı.
Kayıt Tarihi : 17.3.2006 11:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!