Dün, bugün ve yarın Şiiri - Yusuf Bingöl 2

İnsanın elleri ne zaman üşür
biliyormusun
Değildir ne tenha yollar nede bilmedigin mahalleler gözlerine dokunamayan
Havanın en bilinmez hali
Bulutlara en yakın bir taburede beklemesi..
Saatinde gözü iç çekmesi değildir üşümek

Her sarı lambanın altında neden bir sigara yakarım biliyormusun
Neden gözüm tek bir yıldız arar biliyormusun bu pazar yeri dumanında
Kahkahalara takılması gözlerimin
Üzerinde evin yazan dolmuşları beklemektir her soğukta buruşarak gırtlağımın
Bolca şey anlamak gülüşünde ki omuz silkmende
Her elimi uzatışımda önce tırnaklarına dokunmaktır terini hissetmeden bir tuz göletinde
Kirpiklerini salacağı bir köşe bulamamaktır tavanı alçak odasında insanın
Boşalan etiketsiz kavanozlardan saksılar biriktirmektir masa diplerinde
Bir yorganla kışı gecirmek
Yola yakın turubetli evlerde yaşamaktır çürük sebze kokularında üşümek..

Tütününün yanışını duymaktır solak bir ezidinin def çalışında
Karın yağmayışını dinlemek koca bir gölün başına dikilip boğuluşunu izlemek gibidir üşümek..

Artık alıyormusun insanların neden otogarları sevmediğini
Neden hiçbir güzergahımda çiçek satan yamalı çocukların olmadığını
Halıyı kiloyla satan insanların çokluğunu
Akşam namazı gelmeden gerkesin çekilmesini
Gelinliklerin ve patates dükkanlarının neden bu kadar çok olduğunu
Çocuk çizmelerinin hep yirmi lira olduğunu
Soba borularının hiç bitmeyeceğini
Ve cami önlerinde hep işportacıların bekleyeceğini

Isınmayacakmı dersin naylonu delik bir ercişlinin yarısı toprağa gömük yumurta kokulu ahırı
Sırt çantasındaki bıyıkları peri çayından bir köylünün
..
Ellerim mi dedim sana
İzin ver soğuk kalsın diz boyu
Her sabah kusar gibi düğümlensin

Bez dolaplarımı onarmayacağım artık
Bir daha lamba satın almayacağım
En orta masada yalnız oturan hiçbir insanın yüzüne bakmayacağım senden sonra
Kahvaltı yapmayacağım artık bir yaprağı eksik kırmızı gül motifli perdemin altında
Otlu peynirin kokusunu unutacağım
Hiçbir insana yol vermek için bir bacağımı dizine kadar koymayacağım karın içine
Tütün poşetime biber yerine papatya koyacağım
Ve en hüzünlü şiirleri okuyacağım gözlerim ne zaman hızmalı gülüşlerin en derinine düşse
Ne bekliyordun ki

Sakallarım bu kadar ezilmişken boynunun yatağında,
Kokusunu unutmak için kemiklerinin
Ülkemin en yüksek tepesine çıkıp güneşe küfrederken geven dikenlerini öpeceğim
Nesli tükenecek son insana kadar bekleyip
Cesedinde kokmuş kanıyla göz kapaklarımı sileceğim