Dün bu gün Şiiri - Rukiye Kul

İnsan kalabalıklarının ortasından,
İnsansız yalnızlığımla süzülüyorum.
Gözüme değen gözler görmüyor,
Baktıkları bedenden çok uzakta olduğumu…
Usulca oturuyorum bir denizin en kıyısına,
Kıyı farkında bile değil ağırlığımın…
Seyrine daldığım denizin mavisi gölgeleniyor,
Bulutlanan bakışlarımda.

Saçlarımı savuran rüzgârla irkiliyor dalmışlığım.
İnsan seslerinin ardına saklanıp hıçkırıklarımı,
Denizin tuzuna katıyorum tuz-buz gözyaşlarımı…
Elleri kenetli insanlar gelip geçiyor ıslak bakışlarımdan
Biraz buruk, biraz sitemli bir yüz çevirmeyle,
Kaçırıyorum gözlerimi ellerimdeki dolu boşluklardan.

Dalgalar vuruyor geçmişin karalarına
Yarınımın beyazlarını…
Özlediklerim, yitirdiklerim, sevdiklerim
Dört bir yanım kuşatılıyor kaçtığım anılarla
Boğazımda bir yumru boğuyor soluklarımı.
Bu gün önümde seriliyken,
Ben dünde harcıyorum kalan son yürek ferimi…