Dün bir çocuk ağladı, bir yürek parçalandı,
Dün feryadla tutuşan, koca bir orman yandı.
Kordu, eridi, aktı; kaldı bir mum yığını,
Dün gönül gözlerimin gördüm ağladığını.
Bakışları anlattı, acısı ocak ocak,
Ne yurt vardı, ne yuva, ne de bir sıcak kucak,
O da çoktan unutmuş, tendeki varlığını,
Dün gönül gözlerimin gördüm ağladığını.
Gözyaşları ip gibi sırtımda iz bıraktı,
Kirpiğinin ucundan yıllar kalbime aktı,
İşte o an mabedin duydum yıkıldığını,
Dün gönül gözlerimin gördüm ağladığını.
Kayıt Tarihi : 2.8.2006 11:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)