Dün Bahçesi Şiiri - Yonca Enderer Altan

Karış karış arıyorsun
Orada anneyi özlediğin bir delik var
Kalem kesiği saçlarımda
Durmuş kağıt
Beyazlıyor artık
İşte şimdi anladım.
Yaşlandım
Artık üflerken kül tablasına
Yerden önce
Göğü tutmayı öğrendim.
Sonra bakınca bardağım
Devrildiğine göre
Bu şaraptan gidebilirim.
Oysaki intihar
Her yerde edilir.
Bir sonraki durağa yürümek
Görmezden gelerek
Düzensiz tekneler üzerinde
Her şeye uyarak
Uyumakta var.
Oysa kılıfından çıkmış yastık
Devrilenler kendi geometrik düzeninde
Öğürene kadar öksürürken
Bu defa kendi odamda
Çağrılmamış misafirlerin
Vahşi insanlıkların
Duvar kovan
Ayı boğan kolları
Vücut dili
Dişlerini karıştırıyor.
O söyleyeceği son sözü taradı.
Orası içi oyuk çalınmış bir tattı.