Dümensiz Gemi Şiiri - Ömer Arıkan

Huzura yelken açmış kaptansız bir gemiyim.
Kim gelipte deryada dümenimi kıracak?
Ne yöne seyrederim ben de bilmez biriyim.
En son liman neresi, nerelerde duracak?

Sarsıntılar arttıkça, dönüyor dünyam benim.
Dalgalar dalga geçer, titrer oldu bedenim.
Balıklar dans ediyor, anlayamam ne deyim?
Dilim ile anlaşsam gönlüm neler soracak.

Bir gün ıssız bir ada, bir yolcu biniverse.
Sımsıcacık bir gülüş, sıcak bir teni verse.
Yarınımdan fayda yok, kaybolan dünü verse.
Kamara olsa kalbim ebediyyen kalacak.

Nerede biter bilmem bu yalnmızlık, bu çile?
Ne zaman kavuşacak, figanlı bülbül güle?
El ele tutar mıyım sevenimi sevgiyle?
Yoksa bilmem nerede tenim toprak olacak?

Doğarken yalnız doğdum, ölürken de mi yalnız?
Uzaklarda yalnızım dönerken de mi yalnız?
Kendim bilmez biriyim, şimdi bilirken yalnız.
Derya, dünyada yalnız ben deryada n’olacak?