Dümensiz Çarksız Şiiri - İsmail Recep Nur

Belki koridoru uzun sefalıdır voltası,
Ömür törpüsü gibi,dolan dur biteviye,
Birisi zemin katı,boğulursun rutubete,
Diğerisi zirvede; Seyreyle seyirin hası.

Her kes kendi aleminde,bir mahşerin içinde ben,
Birisi gurbet elmiş,diğerinde doğmuşum ben,
Yine aynı yalnızlık değişmiyor encamı,
Bir deryanın ortasında,gide dur fora yelken..

İsmailim böylemi; Doğdun anandan yalnız,
Her yerde bir telaş,benim gönlüm bana ıssız,
Sür git verilen ömrü,bazan yavan bazan tuzsuz,
Bir anafor gönlümde,dönerim dümensiz çarksız

16.06.2003 Samsun Tıp Fakültesi