Dumanlı Şiir Şiiri - Anla Despina

Serin bir Ekim sabahı
Yüzüm dumanlı, göz bebeklerim buğulu.
Yetemezsin bana bu kargaşada,
Uzak, soğuk, sert; içilmez bu su.

Islak gözlerimde birkaç yalan,
Sürekliliğin içimde sonu olmayan.
Kafam dağılsın, yerle bir olsun isterdim
Geri gelmeyecekse eğer.

Duvarlarında yazıyor hâlâ ismim,
Sevilmemek için kazınan şiirlerde.
Beni böyle nasıl seversin?
Zaman dursun, geçmesin; kıyametler sürsün tarlalarımı.

Parmaklarıma takılan onlarca dikenli tel,
Seni benden ayıran kanlı kesinlik.
Bıçaklar bilenmiş boğazımda,
Asılı kalmış tüm günahlarım önümde.

Ayaklarım ezberlemiş kaçış yollarını,
Kurulu saatler erkenden kulaklarımda.
Hatırladığım bir kum saati;
Senden sana yol alan kum taneleri.